ΟΙ ΕΝΟΙΚΙΑΖΟΜΕΝΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΣΤΟ ELLADA.

Eπεκτείνεται συνεχώς ο θεσμός της ενοικίασης εργαζομένων και στην Ελλάδα, τη στιγμή που η κυβέρνηση με νομοθετική ρύθμιση εντός των επόμενων μηνών θα προσπαθήσει να εξασφαλίσει και για αυτούς τους εργαζόμενους ίση μεταχείριση με τους υπόλοιπους μόνιμους οποιασδήποτε επιχείρησης. 

Προς...αυτή την κατεύθυνση και με δεδομένο ότι η ελληνική νομοθεσία ταυτίζεται με την κοινοτική εξετάζεται η θέσπιση νέου ασφυκτικού πλαισίου ελέγχων και εφαρμογή μεγαλύτερων προστίμων σε όσες επιχειρήσεις παρακάμπτουν τη νομοθεσία.
Αυτή τη στιγμή, παρόλο που δεν υπάρχει επίσημη καταγραφή, οι ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι έχουν υπερδεκαπλασιαστεί, αγγίζοντας περίπου τις 50.000. Το επόμενο έτος αναμένεται να φτάσουν τις 80.000, κάτι που ευνοεί η οικονομική κρίση και η ασφυξία που αυτή έχει δημιουργήσει στην αγορά εργασίας.
Πάντως εμπειρογνώμονες που μελετούν την αγορά εργασίας θεωρούν ότι σε λιγότερο από μια πενταετία ενδέχεται οι ενοικιαζόμενοι να φτάσουν το 10% του συνολικού εργατικού δυναμικού. Η ενοικίαση εργαζομένων είναι η πλέον ραγδαία αναπτυσσόμενη μορφή απασχόλησης την τελευταία 20ετία στην Ευρώπη και στην Ελλάδα.
Στη χώρα μας νομιμοποιήθηκε με τον νόμο 2956/2001, ο οποίος καθορίζει το καθεστώς λειτουργίας των εταιριών προσωρινής απασχόλησης. Στο πλαίσιο αυτό σήμερα στην Ελλάδα λειτουργούν περισσότερες από 40 εταιρίες, οι οποίες προσλαμβάνουν εργαζόμενους τους οποίους στη συνέχεια τους «νοικιάζουν» σε άλλες επιχειρήσεις. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο θεσμός της ενοικίασης εργαζομένων άρχισε να επεκτείνεται κατά το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 'Α90 στην Ελλάδα, ενώ οι εργαζόμενοι σε αυτό το καθεστώς τότε δεν ξεπερνούσαν τα 1.500 άτομα.

Οι τράπεζες χρησιμοποιούν κατά κόρον ενοικιαζόμενους εργαζόμενους καθώς αυτή τη στιγμή υπολογίζεται ότι εργάζονται 3.000 άτομα στον τραπεζικό κλάδο, αντιπροσωπεύοντας το 5% του συνόλου των εργαζομένων ενώ εκεί που ο δανεισμός εργαζομένων έχει αρχίσει να αποτελεί πρότυπο εργασιακό καθεστώς είναι τα ξενοδοχεία και οι τουριστικές μονάδες, στις οποίες οι εταιρίες δανείζουν ακόμα και εισαγόμενο (αλλοδαπό) υπό εκπαίδευση προσωπικό!εξπρες.

Διαβάστε περισσότερα: http://greece-salonika.blogspot.com/2009/11/blog-post_9067.html#ixzz0b6nu2n6p

ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΚΡΕΑΤΑ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΣΤΟΥ ΡΕΝΤΗ

Συνολικά 3,7 τόνους ακατάλληλων κρεάτων κατέσχεσε η Νομαρχίας Πειραιά από εταιρεία που λειτουργεί στην παλιά κρεαταγορά του Ρέντη και είχε μάλιστα προμηθεύσει στο Πολεμικό Ναυτικό προϊόν κοτόπουλου που βρέθηκε θετικό σε σαλμονέλα.

Οι κτηνίατροι της Νομαρχίας κατέσχεσαν κρέατα που εμφάνιζαν αλλοίωση ή έφεραν δυσδιάκριτες ή και ελλιπείς σημάνσεις από σφραγισμένο κατάστημα και φορτηγό ψυγείο της εταιρείας.

Του ελέγχου είχαν προηγηθεί καταγγελίες κτηνοτρόφων από τη Βόρειο Ελλάδα και εμπόρων κρέατος, σύμφωνα με τις οποίες η συγκεκριμένη εταιρεία ήταν ασυνεπής στις οικονομικές της υποχρεώσεις - τα χρέη της φέρεται να υπερβαίνουν τα 5 εκατ. ευρώ- ενώ κάθε προσπάθεια επικοινωνίας με κάποιον υπεύθυνό της ήταν άκαρπη.

Το ίδιο χρονικό διάστημα η Νομαρχία Πειραιά πληροφορήθηκε από το Πολεμικό Ναυτικό ότι ποσότητα κατεψυγμένου γεμιστού ρολού κοτόπουλου που είχε ..........
προμηθευτεί από τη συγκεκριμένη εταιρεία απεδείχθη μετά από εργαστηριακές αναλύσεις ότι ήταν «Μη Ασφαλές - Επιβλαβές» για τη δημόσια υγεία λόγω σαλμονέλας.

Με εντολή του Νομάρχη Πειραιά Γιάννη Μίχα και αφού ζητήθηκε η συνδρομή της εισαγγελίας και της αστυνομίας το κλιμάκιο κτηνιάτρων προχώρησε σε έλεγχο των εγκαταστάσεων και του φορτηγού ψυγείου.

Καρασχέθηκαν 1.500 κιλά σφάγια θηραμάτων, κυρίως αγριογούρουνου, με δυσδιάκριτες, ελλιπείς σημάνσεις ή και πλήρη έλλειψη σφραγίδας, 1.200 κιλά αλλοιωμένης γαλοπούλας, 900 κιλά σφάγια αγριογούρουνου, 120 κιλά σφάγια μοσχάρι και 15 κιλά σφάγια αρνιού με δυσδιάκριτες, ελλιπείς σημάνσεις.

Δεν βρέθηκε πάντως μολυσμένο γεμιστό κοτόπουλο.

Για την υπόθεση η Νομαρχία Πειραιά καταθέτει μηνυτήρια αναφορά στον εισαγγελέα Πειραιά και θα προχωρήσει και στην επιβολή διοικητικών κυρώσεων.

«Σε κάθε περίπτωση αυτό που πρέπει να επισημάνουμε είναι ότι η συγκεκριμένη εταιρεία δεν αποτελεί το κανόνα αλλά την εξαίρεση στην Κρεαταγορά του Ρέντη. Πρόκειται για μεμονωμένο γεγονός» δήλωσε ο νομάρχης Γιάννης Μίχας.
ΒΗΜΑ

Η ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ

Και τώρα, μερικές πραγματικά δυσάρεστες ειδήσεις: η δαπάνη για συντάξεις είναι εκτός ελέγχου. Οι ζοφερές προοπτικές του ασφαλιστικού, ήδη από σήμερα, αυξάνουν το κόστος του διεθνούς δανεισμού. Η παρατεταμένη αδυναμία της κοινωνίας και της πολιτικής να αντιμετωπίσει με ωριμότητα το πρόβλημα, απειλεί να αφήσει χωρίς συντάξεις τη γενιά των παιδιών μας. Τόσο απλά.

Κανένα σύστημα κοινωνικής ασφάλισης στην Ευρώπη δεν είναι τόσο χρεωκοπημένο και κυρίως τόσο άδικο, όσο το ελληνικό. Εάν σε κάτι χρωστά τη μακροημέρευσή του, αυτό δεν είναι η κοινωνική νομιμοποίησή του -ρωτήστε τα παιδιά της γενιάς των 700 ευρώ τι συντάξεις προσδοκούν ότι θα πάρουν στο μέλλον:

Είναι ο ακραίος κοινωνικός εγωισμός των ομάδων που σήμερα ωφελούνται από το σύστημα σε βάρος όλων των υπολοίπων.

Είναι η ροπή των μίντια προς την εύκολη καταγγελία και η αποστροφή τους προς τα «δύσκολα» θέματα.

Είναι η -όχι και τόσο κρυφή- ελπίδα των κυβερνήσεων ότι θα καταφέρουν να ολοκληρώσουν τη θητεία τους, χωρίς να χρειαστεί να αγγίξουν την καυτή πατάτα του ασφαλιστικού.

Κυρίως το τελευταίο.

Η εμπειρία της κυβέρνησης Σημίτη, είναι διδακτική. Ο τότε πρωθυπουργός ήξερε το πρόβλημα (είχε γράψει γι' αυτό). Μόλις ανέλαβε τα καθήκοντά του, ανέθεσε στον καθηγητή Σπράο να το μελετήσει. Η έκθεση του τελευταίου (Οκτώβριος 1997), περιέγραφε απλώς την κατάσταση -πράγμα που δεν εμπόδισε τον «προοδευτικό» τύπο, τα συνδικάτα, την αντιπολίτευση (με επικεφαλής τον κ. Έβερτ) και το 90% του ΠΑΣΟΚ, να της επιτεθεί με τόση βιαιότητα, που ο Σημίτης έκανε πίσω.

Μετά τη νίκη του στις εκλογές του 2000, επανήλθε, αναθέτοντας στον Τάσο Γιαννίτση να επεξεργαστεί σχέδιο μεταρρύθμισης. Οι προτάσεις του τελευταίου (Απρίλιος 2001), ανεπαρκώς εξυγιαντικές και εξισωτικές σε σύγκριση με όσα ισχύουν σε χώρες όπου το κοινωνικό κράτος αξίζει το όνομά του, εδώ πολεμήθηκαν ως «ανάλγητες» -με την ίδια μανία, αλλά και με την ίδια ιδιοτέλεια και ανευθυνότητα, από τον ίδιο διακομματικό συνασπισμό που κατασυκοφάντησε την έκθεση Σπράου.

Ο νόμος Ρέππα γράφτηκε από τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, γι' αυτό τα προνόμια των τραπεζών και των ΔΕΚΟ παρέμειναν άθικτα και ο θεσμός των «βαρέων και ανθυγιεινών» (που ανθεί, παρότι η χώρα δεν διαθέτει βαριά βιομηχανία), επεκτάθηκε και στο δημόσιο. Η ειρήνη με τα συνδικάτα δεν έσωσε το ΠΑΣΟΚ από την ήττα στις εκλογές του 2004, επιβεβαίωσε όμως την ηγεμονία των πιο ιδιοτελών και ανεύθυνων απόψεων περί ασφαλιστικού, σε μια δύσπιστη και φοβισμένη κοινή γνώμη. Επιβεβαίωσε επίσης ότι οι μεταρρυθμίσεις δεν γίνονται στα γραφεία, αλλά μετά από σκληρή μάχη ιδεών με έπαθλο «το μυαλό και την καρδιά» των πολιτών.

    

Τώρα, η κυβέρνηση δηλώνει ότι «θα ανοίξει το ασφαλιστικό». Ελπίζουμε να το εννοεί. Η μεταρρύθμιση πρέπει να γίνει τώρα και να είναι ριζική. Η συναίνεση που τώρα απολαμβάνει η κυβέρνηση, δεν θα κρατήσει πάρα πολύ. Εάν δεν περάσει τώρα η πλήρης εξίσωση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων (προς τα κάτω, για να έχουν συντάξεις και τα παιδιά μας), αύριο θα είναι αργά. Όσοι σήμερα έχουν εξασφαλίσει προνομιακή μεταχείριση, θα οργανωθούν και θα αντιδράσουν. Και αυτοί δεν είναι μόνο η ΓΣΕΕ (που ελέγχεται από τα συνδικάτα των τραπεζών και των ΔΕΚΟ) και η ΑΔΕΔΥ -παρότι λόγω της ισχύος τους μέσα στο ΠΑΣΟΚ θα είναι η αιχμή του δόρατος της αντιμεταρρύθμισης.

Είναι επίσης τα «ευγενή» ταμεία των ιατρών, δικηγόρων και μηχανικών, που εισπράττουν απίθανα ποσά από τον κρατικό προϋπολογισμό, συνήθως με τη μορφή «κοινωνικών πόρων».

Είναι οι στρατιωτικοί, που κατά κανόνα συνταξιοδοτούνται σε ηλικία που άλλοι αρχίζουν να δουλεύουν.

Είναι οι δικαστικοί, που απονέμουν οι ίδιοι ιλιγγιώδεις αυξήσεις στις ήδη σκανδαλώδεις «αποζημιώσεις» τους.

Είναι οι βουλευτές, που νομοθετούν το ίδιο σκανδαλώδεις «εξυπηρετήσεις» για τον εαυτό τους.

Είναι οι τράπεζες και οι ΔΕΚΟ, που η προηγούμενη κυβέρνηση θεώρησε καλό να απαλλάξει από το βάρος των συνταξιοδοτικών υποχρεώσεων τους, εντάσσοντας τα ταμεία τους (με τους ισχύοντες προνομιακούς όρους συνταξιοδότησης!) στο δύσμοιρο ΙΚΑ.

Ας μην έχει αυταπάτες η νέα κυβέρνηση. Η ασφαλιστική «ατζέντα» δεν συνίσταται στη διευκόλυνση των 140,000 γυναικών δημοσίων υπαλλήλων, που ελέω ευρωπαϊκού δικαστηρίου, «κινδυνεύουν» να συνταξιοδοτηθούν έως και 17 χρόνια αργότερα απ' ό,τι σήμερα (κάντε μόνοι σας το λογαριασμό για το πότε συνταξιοδοτούνται τώρα). Συνίσταται στη μοναδική ευκαιρία που της παρουσιάζεται να διασώσει το σύστημα συντάξεων από τη βέβαιη χρεωκοπία, αποδίδοντας ταυτόχρονα δικαιοσύνη.

Δίνοντας δηλαδή ελπίδα σε όσους αδικούνται από αυτό σήμερα, ή κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς σύνταξη αύριο. Ο κατάλογος όσων θα βρεθούν απέναντί της εάν το αποτολμήσει, είναι μεγάλος, το ίδιο και η ισχύς τους. Κάτι τέτοια όμως ξεχωρίζουν τις κυβερνήσεις παρακμής από τις κυβερνήσεις πνοής. Και όπως όλοι γνωρίζουμε, εκείνες που μένουν στην ιστορία, είναι μόνο οι τελευταίες.

*Ο Μάνος Ματσαγγάνης διδάσκει Κοινωνική Πολιτική στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

ΝΤΟΠΑΜΙΝΗ:Το αναβολικό των σοβαρών αποφάσεων

Οι πιο διαφορετικές αποφάσεις στη ζωή μας, μικρές και μεγάλες, από το που θα πάμε διακοπές μέχρι ποια τηλεόραση θα αγοράσουμε, ποια καριέρα θα ακολουθήσουμε και το αν θα δημιουργήσουμε οικογένεια, καθορίζονται σε σημαντικό βαθμό από την προσδοκία ευχαρίστησης και ηδονής και αυτή η προσδοκία, με τη σειρά της, έχει τη βιολογική βάση της σε μια χημική ουσία στον εγκέφαλο, τη ντοπαμίνη.

 Σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα, οι άνθρωποι αποφασίζουν κάτι, κάνοντας συνεχείς υποσυνείδητους υπολογισμούς για το κατά πόσο το αποτέλεσμα μιας επιλογής τους θα τους φέρει στο μέλλον περισσότερη ευχαρίστηση/ηδονή ή όχι.
Τα πειράματα έδειξαν ότι η αύξηση της ντοπαμίνης στον εγκέφαλο, στην φάση ακριβώς που ο άνθρωπος κατασκευάζει με την φαντασία του και «υπολογίζει» τα οφέλη από τα πιθανά μελλοντικά γεγονότα (ανάλογα με τις αποφάσεις του), αυξάνει τις υποκειμενικές εκτιμήσεις του για την ευχαρίστηση που προσδοκά να πάρει.

Με άλλα λόγια, η ντοπαμίνη «ντοπάρει» τον εγκέφαλο να αναζητήσει την ηδονή στις αποφάσεις του. Η έρευνα, υπό την δρα Τάλι Σάροτ του Ινστιτούτου Νευρολογίας του Πανεπιστημιακού Κολλεγίου του Λονδίνου (UCL), σε συνεργασία με την Τζούντι Νόλαν του Τμήματος Ψυχολογίας του πανεπιστημίου Χάρβαντ των ΗΠΑ, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό βιολογίας “Current Biology”, σύμφωνα με τη βρετανική «Τέλεγκραφ».
Η ντοπαμίνη είναι μια χημική ουσία που σχετίζεται με το «κύκλωμα ανταμοιβής» του εγκεφάλου.
Η παρουσία της –και πολύ περισσότερο η αύξησή της- τη στιγμή που κάποιος άνθρωπος παίρνει μια απόφαση, σημαίνει ότι η προσδοκώμενη αύξηση της ευχαρίστησης/ηδονής γίνεται καθοριστικός παράγων για το τι θα επιλέξει τελικά.
Αντίστροφα, σύμφωνα με τους ερευνητές, η έλλειψη της συγκεκριμένης ουσίας, λόγω κατάθλιψης, ασθένειας ή εξάρτησης από ναρκωτικά, μπορεί να οδηγήσει σε λανθασμένες αποφάσεις.
Η ντοπαμίνη μεταφέρει μηνύματα ανάμεσα στα νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου, τους νευρώνες. Σε όσο μεγαλύτερη ποσότητα υπάρχει, τόσο πιο ευχάριστα και ηδονικά νοιώθει κανείς, όταν π.χ. κάνει σεξ ή τρώει το αγαπημένο του φαγητό. Η νέα έρευνα δείχνει ότι η ντοπαμίνη πλημμυρίζει τον εγκέφαλο ακόμα και στη διάρκεια της λήψης των αποφάσεων, όταν ο άνθρωπος κάνει φαντασιώσεις για το μελλοντικό αποτέλεσμα των επιλογών του.
Ένα βασικό πείραμα των ερευνητών ήταν να ζητήσουν από 61 εθελοντές να φανταστούν τον ιδανικό τόπο διακοπών τους (από την Ταϊλάνδη μέχρι την Ελλάδα) και να αξιολογήσουν την προσδοκία απόλαυσης που περίμεναν να νιώσουν σε καθένα από τους ταξιδιωτικούς προορισμούς, αφού προηγουμένως είχαν πάρει είτε ένα φάρμακο που ενίσχυε το επίπεδο της ντοπαμίνης στον εγκέφαλο, είτε αφού είχαν πάρει ένα εικονικό φάρμακο («πλασέμπο»).
Η έρευνα έδειξε ότι το επίπεδο της ντοπαμίνης καθόριζε την επιλογή του προορισμού των διακοπών και, σε κάθε περίπτωση, οι άνθρωποι επέλεγαν ευκολότερα έναν προορισμό αφού πριν είχαν πάρει το φάρμακο ενίσχυσης της ντοπαμίνης, παρά το «πλασέμπο».
Οι ερευνητές δήλωσαν ξαφνιασμένοι από την επίδραση της ντοπαμίνης στη διαδικασία λήψης αποφάσεων, η οποία κράτησε τουλάχιστον 24 ώρες και ήταν αισθητή σε περίπου 80% των εθελοντών.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η επίδραση της ντοπαμίνης (αν η ποσότητά της ήταν μεγαλύτερη) θα μπορούσε να κρατήσει ακόμα και εβδομάδες ή μήνες, ενώ η έλλειψή της οδηγεί σε μειωμένη ικανότητα των ανθρώπων να φανταστούν τα ευχάριστα πράγματα που τους περιμένουν μετά τις επιλογές τους.
Συνεπώς η χαμηλή ντοπαμίνη μειώνει την ικανότητα των ανθρώπων να πάρουν αποφάσεις που θα τους ωφελήσουν.

πηγή: http://rc-cafe.blogspot.com/2009/12/blog-post_6804.html

Η ποίηση των Χριστουγέννων

«Ο ουρανός και η γη, σήμερον ηνώθησαν τεχθέντος του Χριστού. Σήμερον Θεός επί γης παραγέγονε, και άνθρωπος εις ουρανούς αναβέβηκε…».

Τα παραπάνω λόγια, παρμένα απ’ τα ιδιόμελα της Λιτής των Χριστουγέννων, όπου ψάλλονται χαρμόσυνα στον γλυκύτατο α’ ήχο, είναι η θύρα απ’ την οποία πέρναγε ο Παπαδιαμάντης -όπως και κάθε ορθόδοξος Χριστιανός- στο γιορταστικό χώρο των Χριστουγέννων. 

Και κάθε που πλησιάζουν Χριστούγεννα, θυμούμαι κ’ εγώ και φέρνω τον άγιο της νεοελληνικής λογοτεχνίας μας τόσο κοντά, που νομίζω πως θα τον ακούσω να ψέλνει το τροπάρι αυτό στον άγιο Ελισαίο, και γύρω του όλοι οι λογοτέχνες, μαθητάδες του και θαυμαστές, να του κρατούν το ίσο, ενώ ο Φώτης Κόντογλου θα στέκει εμπροστά του, μ’ αναμμένη τη λαμπάδα και θα κανοναρχεί!

Όμως, και φέτος θ’ απομείνω μόνο με τη νοσταλγία μου κορυφωμένη. Ο Παπαδιαμάντης έπαψε να ψάλλει και να ζει από τα 1911, πενήντα τόσα χρόνια πριν από σήμερα, κ’ οι μαθητάδες – θαυμαστές του, τον θυμούνται κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, και του κάνουν εν’ ανώδυνο κι ανέξοδο μνημόσυνο, με το να αναφέρνουν τ’ όνομά του στις αναπολήσεις τους, τις λογοτεχνικές και τις δημοσιογραφικές.

Αν δεν ήταν οι μέρες τέτοιες, που δεν ευνοούν πικρούς και εριστικούς λόγους, θα ‘πρεπε να πούμε, πως ζούμε πολύ μακριά από τον κόσμο και το πνεύμα του Παπαδιαμάντη. Κι αυτό φαίνεται καθαρότερα απ’ τα γραψίματα των ημερών αυτών.

Αν εξαιρέσεις τον Κόντογλου κ’ έναν – δυό ακόμη λογοτέχνες μας, οι άλλοι ψαύουν επιδερμικά και φιλολογούν πάνω στο πλούσιο «θέμα Χριστούγεννα», χωρίς να καταλαβαίνουν τίποτε απ’ τις ζωοποιές αλήθειες που ξεφύτρωσαν σ’ αυτήν τη θεία χαραυγή των Χριστουγέννων. Για πολλούς πνευματικούς μας ανθρώπους, είναι αυτό που λέει ο λαός μας «έχουν βαθιά μεσάνυχτα», παρά τα μεγάλα λόγια που γράφουν μερικές φορές και τα «βαθυστόχαστα» επίκαιρα άρθρα. Ας είναι, όμως.

Το «κατά δύναμη» προσφέρει ο καθένας. Κ’ η δύναμη των πιο πολλών, φτάνει ως το διήγημα «Στο Χριστό στο Κάστρο»· κι από κει, μια λυρική αναδρομή στα παιδικά μας χρόνια -για να κλείσει η επιφυλλίδα μας κάπως ποιητικά. Νομίζω, όμως, πως την ποίηση των Χριστουγέννων δεν θα μπορέσουμε να τη νιώσουμε βαθιά, αν σταματήσουμε εκεί. Πρέπει να προχωρήσουμε ακόμη βαθύτερα.

Θέλω εδώ να ξεδιαλύνω το σημείο, που μπορεί ν’ αφήσει κάποια παρεξήγηση στον όρο «ποίηση των Χριστουγέννων». Υπάρχουν ποιητές μας αρκετοί, που μέσα στη σωρεία των ποικίλων στίχων τους, έχουν αφιερώσει μερικούς και στο ειδικό «θέμα» μας.

Αν ήθελε κανένας να διαλέξει λίγα δείγματα, θα ‘παιρνε στίχους απ’ τον Παλαμά, Δροσίνη, Στρατήγη, Μαρτζώκη, Άννινο, Άβλιχο κ. ά. -απ’ τους παλιότερους· ή θα ‘παιρνε και στίχους από τους πολύ νεώτερους- δεν αναφέρουμε ονόματα, μια που δεν έχουμε χώρο και δεν είναι και το θέμα μας αυτό, για ν’ αναφέρουμε όσα και όπου πρέπει τα ονόματα των σημαντικών, χωρίς κίνδυνο παρεξηγήσεως.

Όμως, αυτοί οι στίχοι έχουν πολλή προσπάθεια και πολύ λίγη ποίηση. Απ’ τα περισσότερα λείπει η βιωματική ειλικρίνεια. Κι ας σημειώσουμε κ’ εδώ, πως η νεώτερη θρησκευτική μας ποίηση δεν μπόρεσε ακόμη να μας δώσει σοβαρά δείγματα πνευματικής εμβαθύνσεως, προσωπικής βιώσεως και ανάλογης ποιητικής εκμεταλλεύσεως του νοήματος των Χριστουγέννων. Θα δούμε άλλου τις βασικές αιτίες.

Ελπίζω, τώρα, να μπορεί ο φίλος αναγνώστης να καταλάβει, ποιά ποίηση υπαινίσσομαι στην αρχή. Λέγοντας ποίηση των Χριστουγέννων, εννοώ τα «τραγούδια του Θεού» -στη γλώσσα του Παπαδιαμάντη· τα χαρμόσυνα και κατανυκτικά τροπάρια του Εσπερινού και του Όρθρου της μεγάλης γιορτής, τα στιχηρά ιδιόμελα, το δοξαστικό «Αυγούστου μοναρχήσαντος», τα γλυκύτατα τροπάρια των Μεγάλων Ωρών, τη Λιτή, τα Απόστιχα, τα αργά Καθίσματα στον δ’ ήχο τον γραφικότατο, τους Κανόνες του «Κυρίου Κοσμά» και του αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού, τις πανηγυρικές διπλές Καταβασίες, τα Μεγαλυνάρια, το ποιητικότατο Εξαποστειλάριο «Επεσκέψατο ημάς», τα «Πασαναπνοάρια» τέλος, και ό,τι άλλο συνεργεί στο να διασωθεί ως τις μέρες μας το ειδικό εκείνο χριστουγεννιάτικο κλίμα, που μόνο η ορθόδοξη ελληνική παράδοση κράτησε αγνό, αδιάφθορο κι απαρασάλευτο, απ’ τα παλαιότατα χρόνια της Ορθοδοξίας.

Για να νιώσεις την ποίηση των ημερών αυτών, πρέπει να ζήσεις -δεν μπορείς αλλιώς- μαζί με τον απλό κ’ εγκάρδιο, μ’ όλη τη φτώχεια, κόσμο του υπαίθρου· να ζυμωθείς μέσα στα εθνικά και τα θρησκευτικά του έθιμα· να εγκρατευτείς και να νηστέψεις τη Σαρακοστή· να δέσεις σαν σκυλιά τις φλόγινες επιθυμίες του κορμιού σου, με την τίμια ζώνη της νηστείας· να μεταλάβεις, συντροφιά με τους τσοπαναρέους, που, χρονιάρες μέρες, κατεβαίνουνε κι αυτοί στον κόσμο, έτσι για να ανανεώσουν την ανθρώπινή τους ιδιότητα· να οδοιπορήσεις, μες τη νύχτα, με τ’ Αστέρι και τους Μάγους που έρχονται από χιλιάδες μίλια μακριά· να σκύψεις με ταπείνωση μπρος στο μυστήριο του φτωχικού Σπηλαίου, «όπου Χριστός γεννάται»· κ’ εκεί, με τους «ορθρίζοντας Αγγέλους» και τους «αγραυλούντας ποιμένας» -που με τις κάπες και τις κάτασπρες φτερούγες τους μπλέκονται απαλά με τις νιφάδες του χιονιού και δεν αφήνουν τον αγέρα που φυσάει, να σβήσει τις λαμπάδες των παιδιών- να ψάλλεις και συ τον ύμνο που γεμίζει και γλυκαίνει την ατμόσφαιρα της ημέρας:

Δόξα εν υψίστοις Θεώ και έπι γης ειρήνη,εν ανθρώποις ευδοκία!

Μ’ ένα λόγο, πρέπει να ξαναγίνεις ένα παιδί. Ένα παιδί με μεγάλα μάτια, για να θωρείς τους Αγγέλους· και με μια καρδιά ζεστή κι ολανθισμένη, για να χωρέσει μέσα της όλη η ποίηση πού κλείνουν τα Χριστούγεννα. Αυτό είναι μια μέθοδος πνευματική, πολύ γνώριμη σ’ εκείνους οπού διαθέτουν κάποιαν οικειότητα με το ιερό Ευαγγέλιο. «Εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών» (Ματ. ιη’ 3) . Νηπιασμός δηλαδή.

Πρέπει να σημειωθεί εδώ, ακόμη, πως υπάρχει μια συνάρτηση ανάμεσα στην άγραφη και στη γραμμένη ποίηση των Χριστουγέννων. Και νομίζω, πως μονάχα όσοι ζουν και νιώθουν την άγραφτη, είναι σε θέση να χαρούν και να κατανυχθούν κι απ’ τη γραμμένη -στην ιδιότυπη καθαρεύουσα της εκκλησιαστικής υμνογραφίας- ποίηση της χριστουγεννιάτικης Ακολουθίας. Και τότε, έτσι, μ’ αυτή την ευλαβητική διάθεση, μ’ αυτή την αγαλλίαση, που φέρνει στην καρδιά κάθε «τραγούδι του Θεού», τροπάρι ή ψαλμός, μ’ αυτή τη γαλανή αίθρια και την κάθαρση που νιώθει η καρδιά από τις σκοτεινές, ρουτινιασμένες σκέψεις και τις ματαιότητες του κόσμου, υπάρχει μια ελπίδα να μπορέσουμε να ζήσουμε αυτές τις μέρες με μιαν ένθεη παρθενικότητα, σαν κάποτε -κι ας έχουμε περάσει πια την πρώτη νιότη μας- το μέγα δώρο της γιορτής των Χριστουγέννων: την ειρήνη και την ευδοκία του πνεύματος, που οι ουρανοί σταλάζουν σήμερα στους «καθαρούς τη καρδία». Ένα κομμάτι του χαμένου Παραδείσου.

Ίσως μου πει κανένας, πως, μ’ αυτούς τους όρους, ειν’ ελάχιστοι εκείνοι που καταλαβαίνουν τι γιορτάζουν τα Χριστούγεννα. Και η απάντηση μου θα ‘ναι -κρίμα που δεν γίνεται αλλιώς- καταφατική. Είναι πολύ μικρός ο αριθμός εκείνων, που μπορούν να εμβαθύνουνε στα λόγια που έβαλα στην αρχή, και να καταλάβουν τι σημαίνουν εκείνοι οι στίχοι, καθώς ενώνουν σε ένα το Θεό και τον άνθρωπο μαζί.

[vatopaidi.wordpress.com]

ΝΕΟ-ΟΘΩΜΑΝΙΣΜΟΣ

του Μάριου Ευρυβιάδη
Δύο σημαντικά βιβλία για την Τουρκία πρόκειται να κυκλοφορήσουν αρχές του 2010 στην Ελλάδα. Το πρώτο από τις εκδόσεις «Ποιότητα» είναι μία υψηλού επιπέδου μετάφραση του opus magnus του γνωστού μας, πλέον, Αχμέτ Νταβούτογλου και νυν Υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, 'Στρατηγικό Βάθος', που πρωτοκυκλοφόρησε το 2001 στην Κωνσταντινούπολη. Το δεύτερο είναι έργο του Χρήστου Δ. Μηνάγια 'Τουρκία: Γεωπολιτική Στρατηγική και Στρατιωτική Ισχύς' από τις εκδόσεις «Κωνσταντίνου Τουρίκη».
Και τα δύο βιβλία απευθύνονται σε επαγγελματίες. Αφορούν πρωτίστως στους διαμορφωτές της εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας στα αντίστοιχα Υπουργεία Ελλάδας και Κύπρου. Έξω από αυτά αφορούν άμεσα τους μελετητές της σύγχρονης Τουρκίας, δηλαδή της κεμαλικής αλλά και της αναδυόμενης ισλαμικής. Αφορούν επίσης τους ενδιαφερόμενους πολίτες λόγω της πρωτογένειάς τους.
Για το βιβλίο του Νταβούτογλου δεν θα μακρυγορήσω διότι ήδη αρκετοί δημοσιογράφοι και επιφανείς μελετητές στον ελλαδικό χώρο (όπως ο καθηγητής Ι. Μάζης και από τις σελίδες του «Φιλελεύθερου») έχουν αναδείξει τις βασικές συνιστώσες της κοσμοθεωρίας ή, πιο ορθά, της κοσμο-ισλαμοθεώρησής του. Με την ελληνική μετάφραση οι ενδιαφερόμενοι θα έχουν την ευκαιρία να το αξιολογήσουν πρωτογενώς.
Αυτό που πρέπει να υπογραμμιστεί ως προς τον Νταβούτογλου είναι ότι η θεώρησή του δεν είναι τόσο ριζοσπαστική όσο παρουσιάζεται ή φαίνεται. Ο νέο-οθωμανισμός, δηλαδή η αντίληψη ότι η Τουρκία είναι μεγάλη και ισχυρή δύναμη η οποία πρέπει να τυγχάνει «σεβασμού» πρέπει να «εξυπηρετείται» και στην οποία οι «μικρές» ή «αδύναμες» χώρες πρέπει να προσαρμόζονται, διαποτίζει την τουρκική ελίτ. Τα κατά τα άλλα νέο-οθωμανικά «οράματα» του Νταβούτογλου μπορεί κανείς να τα εντοπίσει και στο βιβλίο του πρώην Πρωθυπουργού και Προέδρου της Τουρκίας Τ. Οζάλ 'Turkey in Europe and Europe in Turkey' που εξέδωσε ο τουρκοκυπριακός Εκδοτικός Οίκος K. Rustem (1991). Και ίσως πιο ενδιαφέρον είναι ότι ο Οζάλ υπήρξε «εικονικός συγγραφέας» του βιβλίου αυτού. Πραγματικός συγγραφέας υπήρξε το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών υπό την εποπτεία του διπλωμάτη Gunter Aktam, του οποίου τις φασιστοειδείς αντιλήψεις διαβάζαμε για χρόνια στις σελίδες της Turkish Daily News.
Η σημαντική προσφορά του Νταβούτογλου είναι ότι
α) κωδικοποίησε αυτές τις νεο-οθωμανικές και φασίζουσες αντιλήψεις προσφέροντάς τους εσωτερική νομιμοποίηση στη βάση γεωπολιτικών θεωρήσεων και
β) τις προσέδωσε δυναμισμό, αποδεσμεύοντάς τις από τις στατικές αντιλήψεις της κεμαλικής θεώρησης.
Πάντως επειδή ο νεο-οθωμανισμός είναι ηγεμονική θεώρηση αυτή δεν νοείται χωρίς την ύπαρξη νεο-ραγιαδισμού.
Το πόνημα του Χρήστου Μηνάγια είναι ένα κατ’εξοχήν εγχειρίδιο τόσο για την Τουρκία των ισλαμιστών όσο και αυτή των πασάδων. Και προσφέρει ένα χωρίς προηγούμενο άνοιγμα στο inner sactum του κεμαλικού κράτους που είναι ο Τουρκικός Στρατός.
Η ελληνική βιβλιογραφία για την Τουρκία είναι ελλειπέστατη για το σημαντικό λόγο ότι εξαρτάται από δευτερογενείς και τριτογενείς πηγές και καταλήγει στην Ελλάδα δια της τεθλασμένης. Οι γνώσεις μας για την Τουρκία βασίζονται σε μελέτες ξένων, μεταπολεμικά, κυρίως των Αμερικανών, οι πλείστοι των οποίων υπήρξαν και εξακολουθούν να είναι «εργαλειακοί» μελετητές της Τουρκίας. Με τον όρο «εργαλειακοί» εννοώ μελετητές που ασχολούνται με την Τουρκία όχι από ακαδημαϊκό ενδιαφέρον αλλά για λόγους πολιτικής (policy). Σκοπός και στόχος των μελετητών αυτών είναι η εξυπηρέτηση της αυτοκρατορικής στρατηγικής (imperial strategy) της χώρας τους. Οι πιο σημαντικοί εξ’ αυτών προέρχονται από κρατικοδίαιτους φορείς και δεξαμενές σκέψης (think tanks) και από επίσης κρατικοδίαιτα περιφερειακά (πανεπιστημιακά) Κέντρα Μελετών ή από ιδιωτικά think tanks. Τα τελευταία λειτουργούν ως δεκανίκια της αυτοκρατορικής πολιτικής των Η.Π.Α. Κατά κανόνα, τα ιδιωτικά αυτά think tanksχρηματοδοτούνται από αντιδραστικούς και υπερσυντηρητικούς φορείς στις Η.Π.Α. και την τελευταία δεκαετία και από την Τουρκία. Από τους παραπάνω κρατικοδίαιτους φορείς αυτός που ξεχωρίζει είναι το γνωστότατο RAND Corporation. Από αυτό προέρχονται γνωστοί εργαλειακοί επιστήμονες για την Τουρκία (με παράλληλη ή ταυτόχρονη υπηρεσία στη CIA) όπως οι Paul Henze, Graham Fuller, Stephen Larabee, Ian Lesser, κ.α. οι οποίοι αποτελούν συνήθως, και περισσότερο για την Ελλάδα, πηγές αναφοράς για την Τουρκία.
Μαζί με αριθμητικά ελάχιστες φωτεινές περιπτώσεις Ελλήνων μελετητών της Τουρκίας, η μελέτη του Μηνάγια αποτελεί λαμπρή εξαίρεση στην ελληνική βιβλιογραφία. Ο συγγραφέας σταδιοδρόμησε στον Ελληνικό Στρατό, είναι απόφοιτος Στρατιωτικών Σχολών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Γαλλία) και γνωρίζει άριστα την τουρκική γλώσσα. Το πόνημά του, δηλαδή, είναι μια εργασία που βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε πρωτογενείς τουρκικές πηγές, η πλειοψηφία μάλιστα των οποίων προέρχεται από τον Τουρκικό Στρατό. Ακόμη και οι πιο εξειδικευμένοι Έλληνες μελετητές της Τουρκίας θα διαπιστώσουν ότι το έργο αυτό περιέχει ένα θησαυρό πρωτογενών τουρκικών πηγών, εγγράφων, ομιλιών όπως επίσης και οργανογραμμάτων, διαγραμμάτων, γραφικών και αντιγράφων, τα οποία, για πρώτη φορά, βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Όλα τα παραπάνω μαζί με την αφήγηση και ερμηνεία του συγγραφέα, προσφέρουν στο ελληνικό κοινό μια χωρίς προηγούμενο εικόνα του τρόπου σκέψης, των αντιλήψεων, των πεποιθήσεων, των προκαταλήψεων, της αλλαζονίας αλλά και της παράνοιας, τόσο της κεμαλικής ελίτ όσο και της ανερχόμενης ισλαμικής. Η τελευταία συνοψίζεται στη νεο-θωμανική σκέψη και αντίληψη του προαναφερθέντος ισλαμιστή Υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας
Το πρωτογενές υλικό του βιβλίου εντυπωσιάζει. Μόνο μια ενδελεχής μελέτη του μπορεί να αποδώσει τα εύσημα στο συγγραφέα για το εύρος των πληροφοριών και τις υπηρεσίες που προσφέρει σε όλους μας. Το περιεχόμενο του βιβλίου του Χ. Μ. είναι αναντικατάστατο για την κατανόηση μιας χώρας που υλοποιεί μια αναθεωρητικά επιθετική πολιτική έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου επιδιώκοντας να περιθωριοποιήσει την πρώτη στο φυσικό της χώρο και να ακυρώσει τη δεύτερη ως κράτος.
Κατά το «όραμα» Νταβούτογλου και όχι μόνο, το 2023, στα 100 χρόνια δηλαδή της ίδρυσης του κράτους, η Τουρκία πρέπει να είναι η ισχυρότερη ευρωπαϊκή δύναμη και ισότιμη των μεγάλων δυνάμεων της εποχής, δηλαδή των Η.Π.Α. της Κίνας, της Ινδίας και της Ρωσίας. 
Ολοκληρώνω με δύο παρατηρήσεις. Η πρώτη αφορά στην εντυπωσιακή πρόοδο της Τουρκίας σε ζητήματα γνώσης και τεχνολογίας στην κόψη των οποίων βρίσκεται ο Τουρκικός Στρατός και επ’ αυτού προτρέπω να μελετηθεί, ως παράδειγμα, η ομιλία του Αρχηγού του Τουρκικού Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων, Στρατηγού Yasar Buyukanit, στις Ακαδημίες Πολέμου στις 16-03-07. Ολόκληρη παρατίθεται στο Παράρτημα ΙΣΤ του βιβλίου. Το εντυπωσιακό δεν είναι αυτά που ο Στρατηγός αναφέρει για την τέχνη του πολέμου. Είναι το περιεχόμενο μέσα στο οποίο τα ενσωματώνει. Στο κείμενο ο αναγνώστης θα βρει αναφορές σε Ινδούς ποιητές, στον Αριστοτέλη (Aristo), στο Νεύτωνα, σε θεωρήσεις των πραγμάτων, συμπεριλαμβανομένης της θεωρίας του χάους, ακόμη και στην εναλλακτική θεώρηση περί υποδειγμάτων του Imre Lakatos. Η αδυναμία που χαρακτηριστικά ξεχωρίζει στην ομιλία του αρχιπασά είναι η θεοποίηση του Μεγάλου Ηγέτη – του Κεμάλ. Εκεί αυτοεγκλωβίζεται.
Η δεύτερη παρατήρηση αφορά σε ένα από τα βασικά συμπεράσματα του συγγραφέα, ίσως και το πιο βασικό: ότι οι συντελεστές ισχύος μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας διαμορφώνονται αρνητικά για την πρώτη με τέτοιους ρυθμούς ώστε επιβάλλεται η άμεση επίλυση των ελληνοτουρκικών ζητημάτων για να περιοριστούν οι απώλειές μας. Αυτό μπορεί να συμπεραίνεται από μια «γραμμική» εξέλιξη των πραγμάτων. Αλλά όπως επισημαίνει και ο Buyukanit στην προαναφερθείσα ομιλία του, τα ανθρώπινα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως τα αναμένουμε, αλλά απρόσμενα και αναπάντεχα. Η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να βρει απαντήσεις στην τουρκική επιθετικότητα, αν θέλει να διατηρήσει την αυτονομία της και την αξιοπρέπειά της. Και μια καλή αρχή για όσους δεν αποδέχονται τα «οράματα» των ισλαμο-πασάδων και την τουρκική ειρήνη, είναι να μελετηθεί το πόνημα του Μ.Χ. στο σύνολό του. Από αυτό μπορούν να αντληθούν μαθήματα και συμπεράσματα από τις θεωρήσεις των γειτόνων, για το πως αυτοπροσδιορίζονται, για τον τρόπο που λειτουργούν και συνεπώς για τον τρόπο αντιμετώπισής τους.
*Ο Μάριος Λ. Ευρυβιάδης διδάσκει διεθνείς σχέσεις στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

Πηγή: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/12/blog-post_5644.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed:+Infognomonpolitics+(infognomonpolitics)

ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΥΠΗΚΟΟΤΗΤΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΤΟ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ

Αν θέλετε να ονομάζεστε Τούρκοι καταθέστε την Ελληνική σας ταυτότητα...!
Κάποιοι Έλληνες μουσουλμάνοι που κατοικούν στην Θράκη και απολαμβάνουν τα αγαθά της έννομης Ελληνικής τάξης, βαυκαλίζονται να πιστεύουν ότι μπορούν να αυτοπροσδιορισθούν ως Τούρκοι, χωρίς καμία άλλη μεταβολή στην ήδη υφιστάμενη πολιτική και κοινωνική τους υπόσταση. Αυτό δεν είναι αληθές και θα πρέπει να εξηγηθούν μερικά πράγματα προς κάθε κατεύθυνση για την ενημέρωση παντός ενδιαφερομένου προς γνώση και συμμόρφωση, ώστε να μην μπορούν αργότερα να επικαλεσθούν άγνοια και έλλειψη ενημέρωσης.
Η Συνθήκη της Λωζάνης που υπεγράφη το 1923 μεταξύ των κυβερνήσεων της Ελλάδος και της Τουρκίας και εξακολουθεί να ισχύει μέχρι σήμερα, προνοεί – μεταξύ άλλων – για τους όρους διαβίωσης, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της μουσουλμανικής (θρησκευτικής) μειονότητας της Θράκης.
Εκείνοι εκ των Ελλήνων μουσουλμάνων οι οποίοι επιθυμούν να αυτοπροσδιορισθούν ως Τούρκοι ή Βούλγαροι ή Ιρακινοί ή οτιδήποτε άλλο, δεν θα μπορούν πλέον να υπόκεινται στις ευεργετικές διατάξεις και λοιπές πρόνοιες της Συνθήκης της Λωζάνης, καθότι αυτές αφορούν στους Έλληνες μουσουλμάνους μόνον, σύμφωνα με ρητές επιταγές της Συνθήκης.
Μία πρακτική διαδικασία που θα μπορούσε να εφαρμοσθεί για να παρακαμφθούν όσα προβλήματα θα ήταν δυνατόν να ανακύψουν, σε περίπτωση τέτοιων, τυχόν μαζικών, αυτοπροσδιορισμών και που θα κυρωθεί με Νόμο του Ελληνικού Κράτους είναι η εξής :
Όποιος Έλληνας μουσουλμάνος αποφασίζει να αυτοπροσδιορισθεί λ.χ. ως Τούρκος, θα καταθέτει τα Ελληνικά νομιμοποιητικά του έγγραφα (ταυτότητα, διαβατήριο, άδεια ικανότητος οδηγού κλπ) στις κατά τόπους Νομαρχίες Ξάνθης ή Ροδόπης και θα εφοδιάζεται με αντίστοιχα Τουρκικά που θα του χορηγεί αρμόδια Τουρκική Αρχή στην Άγκυρα, στην Κωνσταντινούπολη ή στην Ανδριανούπολη.
Με τα έγγραφα αυτά θα μπορεί να εισέρχεται στην Ελλάδα , αφού πρώτα λάβει την απαραίτητη βίζα (εάν αυτό τότε θα απαιτείται) και να συνεχίζει να ασχολείται με τα ειρηνικά του έργα στην Θράκη ή σε οποιαδήποτε άλλη περιοχή της Ελληνικής επικράτειας, όπως και πριν.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως αυτά καταγράφονται στην σχετική Χάρτα του ΟΗΕ, πρέπει να είναι σεβαστά από όλους τους Έλληνες, αλλά δεν πρέπει να επιτρέπουμε σε κάποιους εξ ημών των Ελλήνων να αισθάνονται ότι έχουν πιο πολλά τέτοια δικαιώματα από τους υπολοίπους Έλληνες!
Μιχάλης Σ. Βάρδας
Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής (2004-2007)
Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός
Από "ΦΩΝΗ ΡΟΔΟΠΗΣ"

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΝΟΣ ΠΟΜΑΚΟΥ ΣΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΔΡΑΓΩΝΑΣ

Του Σεμπαϊδήν Καραχότζα
Η άποψη που εκφράζεται παρακάτω για τη μειονοτική εκπαίδευση στη Θράκη παρουσιάζει επ’ ακριβώς την ΤΡΑΓΙΚΗ πραγματικότητα και αποτελεί ένα δυνατό… χαστούκι στη κα Διαμαντοπούλου, αλλά «κυρίως» στην στενή της συνεργάτιδα και άνθρωπο του περιβάλλοντος Παπανδρέου κυρία Δραγώνα.
Έχει δε, ιδιαίτερη σημασία, γιατί την υπογράφει ένα μέλος της μειονότητας, που βιώνει καλύτερα από τον καθένα το πρόβλημα- ΕΓΚΛΗΜΑ που συντελείται προς αυτή την κατεύθυνση.
Ήταν μόλις πριν ένα μήνα και πιο συγκεκριμένα τη Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου όταν ύστερα από την πολύ τιμητική για μένα πρόσκληση του δήμου Ασπροπύργου, βρέθηκα στο πνευματικό του κέντρο ως ο κεντρικός ομιλητής σε μια εκδήλωσης με θέμα «οι πιέσεις που δέχονται οι μουσουλμάνοι της Θράκης προκειμένου να αποδεχτούν την τουρκική ταυτότητα και η αδιαφορία της ελληνικής πολιτείας» Σε κάποιο σημείο της ομιλίας μου, αναφερόμενος στον τομέα της μειονοτικής εκπαίδευσης, εξέφρασα το φόβο ότι μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον μόνο στα χαρτιά Έλληνα Γιώργο Παπανδρέου, τα ελληνόφωνα για την ώρα νηπιαγωγεία στους μουσουλμανικούς οικισμούς της περιοχής θα μετατραπούν σε δίγλωσσα αφού πρόκειται για ένα πάγιο αίτημα της Άγκυρας και κατά συνέπεια και των μειονοτικών βουλευτών της νέας κυβέρνησης.
Είναι κάτι που δε θέλει και πολύ σκέψη, όλοι ξέρουμε εδώ και πολλά χρόνια τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ για το μειονοτικό ζήτημα της Θράκης, δε θα τη μάθουμε τώρα. Τους φόβους μου αυτούς λοιπόν ήρθε να επιβεβαιώσει πολύ γρήγορα η υπουργός παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου η οποία κατά την επίσκεψη της στην Κομοτηνή την Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου, μίλησε καθαρά για προσπάθειες εισαγωγής της τουρκικής γλώσσας στα νηπιαγωγεία που φοιτούν μουσουλμανόπαιδα. Δεν κατάλαβα μόνο γιατί η κυρία Διαμαντοπούλου μέσα στις δηλώσεις της, αποφάσισε να μας πει και το ανέκδοτο της ημέρας, ότι δηλαδή η Τουρκία δεν έχει το δικαίωμα να ζητάει σχολεία στη Θράκη. Η σωστή φράση κυρία Διαμαντοπούλου είναι η εξής: Η Τουρκία δεν έχει κανέναν λόγο να ζητάει σχολεία στη Θράκη γιατί πολύ απλά η κυβέρνηση σας φροντίζει να κάνει όλα όσα ζητάει η Τουρκία πριν καν αυτή προλάβει να τα ζητήσει.
Επίσης δεν κατάλαβα γιατί η κυρία Διαμαντοπούλου τόνιζε και ξανατόνιζε πως βασική προϋπόθεση για αν μάθει ένα μουσουλμανόπαιδο την ελληνική γλώσσα, είναι να διδαχτεί σωστά τη μητρική του γλώσσα. Μήπως ξεχνά η κυρία Διαμαντοπούλου πως με ευθύνη των κυβερνήσεων του κόμματος της, ορισμένοι μουσουλμάνοι της Θράκης δεν είναι σε θέση να διδαχτούν τη μητρική τους γλώσσα; Ή μήπως η κυρία αυτή που την έκαναν και υπουργό είναι τόσο άσχετη με το θέμα ώστε να μη γνωρίζει ότι στη Θράκη δεν είναι η τουρκική, μητρική γλώσσα όλων των μουσουλμάνων;
Γιατί δε μας ξεκαθάρισε αν μαζί με τα δίγλωσσα αυτά νηπιαγωγεία θα εξακολουθούν να λειτουργούν και τα ελληνόφωνα ώστε, όπως άλλωστε ορίζουν και οι κανόνες της δημοκρατίας, ο κάθε μουσουλμάνος γονέας να έχει το δικαίωμα της επιλογής, του κατά τη γνώμη του καλύτερου σχολείου για το παιδί του; Γιατί δεν είπε ούτε λέξη για το δικαίωμα των μουσουλμάνων να έχουν και ελληνόφωνα δημοτικά σχολεία; Μέχρι εκείνη φτάνουν οι ευαισθησίες της κυρίας υπουργού για τα ανθρώπινα δικαιώματα;
Ποιος της είπε της κυρίας Διαμαντοπούλου πως όλοι οι μουσουλμάνοι θέλουν την τουρκική γλώσσα στα σχολεία των παιδιών τους; Ποιος φωστήρας της είπε πως ένα παιδί που μέχρι τα 6 του χρόνια μιλάει μόνο την πομάκικη γλώσαα, μπορεί να διδαχτεί και να μάθει τέλεια δυο ξένες γι’ αυτό γλώσσες, την ελληνική και την τουρκική; Με τέτοιους υπουργούς παιδείας θα πάει μπροστά η μειονότητα και γενικότερα η χώρα μας; Γιατί η κυρία υπουργός απέφυγε όπως ο διάβολος το λιβάνι, να αναφερθεί στα ήδη υπάρχοντα τέσσερα (4) ιδρυθέντα ελληνόφωνα δημοτικά σχολεία στα πομακοχώρια της ορεινής Ξάνθης; Γιατί δε μας είπε αν σκοπεύει να τα λειτουργήσει ή όχι; Μήπως δεν ήθελε να διαταράξει την ηρεμία του τουρκικού προξενείου; Αν είναι αυτό, το καταλαβαίνω απόλυτα, 17000 ψήφοι είναι αυτοί, δε μπορεί να τις πετάξει έτσι εύκολα.
Αλήθεια, έχει ενημερωθεί η κυρία Διαμαντοπούλου για τον αριθμό των μουσουλμανοπαίδων που φοιτούν σε ελληνόφωνα δημοτικά σχολεία της πόλης και μάλιστα τα περισσότερα από αυτά, διανύουν κάθε πρωί και μεσημέρι δεκάδες χιλιόμετρα αφού κατοικούν σε οικισμούς της ορεινής Ξάνθης; Γιατί δε μας είπε τίποτα γι’ αυτό;
Τελικά εκδηλώσεις όπως αυτή που προανέφερα για το δήμο Ασπροπύργου, στη θεματολογία τους δε θα έπρεπε να μιλάνε για αδιαφορία της ελληνικής πολιτείας αλλά για πόλεμο εναντίων εκείνων που με τόσες θυσίες αγωνίζονται να διασώσουν τη μητρική τους γλώσσα και τον πολιτισμό που κληρονόμησαν από τους προγόνους τους. Ας τα δώσουμε λοιπόν όλα στο τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής κυρία Διαμαντοπούλου, ας θυμόμαστε ότι υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα μόνο γι’ αυτούς και ότι οι Πομάκοι της Θράκης εξαιρούνται από αυτά. Να σας χαίρονται αυτοί που σας ψήφισαν, να ξέρετε όμως ότι για τους αληθινούς Πομάκους της Θράκης είστε ανίκανη να διαχειριστείτε σωστά το θέμα της μειονοτικής εκπαίδευσης. Εδώ μιλάμε για το μέλλον των παιδιών μας και εσάς το μόνο που σας ενδιαφέρει είναι να ικανοποιήσετε τα αιτήματα των μειονοτικών βουλευτών της παράταξης σας. Αν μια ολόκληρη κυβέρνηση αντιλαμβάνεται έτσι το θέμα της παιδείας και παίζει με τόση ευκολία με το μέλλον των παιδιών μας, τότε εγώ ντρέπομαι που είμαι Έλληνας αλλά παράλληλα καμαρώνω που όπως αποδεικνύεται, είμαι πολύ πιο Έλληνας από εσάς.

Ο ΠΡΑΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΟΝΗΡΟΣ

Σκέψου, αν θελήσει κανείς να αμυνθεί, τι χρειάζεται να πάθει. Πρώτα τον πλημμυρίζει ο θυμός και μετά τον διαλύει η οργή. Γιατί πρώτα φέρνει στο μυαλό του αυτό που έπαθε και μετά οργίζεται και επιθυμεί την ανταπόδοση. Τρίτο, προκαλεί ταραχή γύρω του. Τέταρτο, κάνει χίλιους δυο λογισμούς. Πέμπτο, τον πιάνει δέος και τρεμούλα και αγωνία γιατί τον τρώει ο θυμός και τον συγκλονίζει ο φόβος για το πώς θα πετύχει την αντεπίθεσή του. Δε σου φαίνεται λοιπόν πως τιμωρείται αυτός ο ίδιος πριν τιμωρήσει τον άλλον; Ενώ αυτός που φιλοσοφεί απαλλάσσεται από όλα αυτά. Φυσικά. Είναι κύριος της κατάστασης και εκεί τελειώνει το πράγμα. Με τον άλλο δεν είναι έτσι, χρειάζεται να βρει κατάλληλο χρόνο, τόπο, πονηριά και κακία, όπλα και μεθόδους, κολακεία και δουλικότητα και υποκρισία. Βλέπεις πόσο δύσκολη είναι η κακία ενώ η αρετή είναι εύκολη; Πόσο η μια είναι γεμάτη φασαρίες ενώ η άλλη ατάραχη; Κι όσο ο πονηρός άνθρωπος τα παθαίνει αυτά, άλλο τόσο απολαμβάνει γαλήνη αυτός που επιλέγει την αρετή. Επιπλέον αυτός που αντεπιτίθεται ανοίγει ένα φαύλο κύκλο έχθρας ενώ αυτός που φιλοσοφεί βάζει γρήγορα στην έχθρα ένα τέλος. Γι’ αυτό το λόγο ημερεύει και τον άλλο που είναι ανόητος και τον προκαλεί να γίνουν φίλοι. Ισίδωρος Πηλουσιώτης. «Επειδή η αμαρτία στο βάθος της δεν είναι παρά κακία και υπερηφάνεια, πρέπει να θεραπεύουμε κάθε αμαρτωλό με την αγαθότητα και την αγάπη. Είναι αυτό μια μεγάλη αλήθεια που συχνά τη λησμονούμε. Πράγματι συχνά, πολύ συχνά, ενεργούμε αντίθετα προς αυτή την αλήθεια. Προσθέτουμε κακία στην κακία, αντιθέτουμε υπερηφάνεια στην υπερηφάνεια. Έτσι η αρρώστια μεγαλώνει εξαιτίας μας και δεν υποχωρεί. Αντί να τη θεραπεύουμε την επιδεινώνουμε. Κύριε, ελέησέ μας, απάλυνε την καρδιά μας». Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης. «Μπορεί να είμαστε καλοί σαν άγγελοι με εκείνους που μας φέρονται με εμπιστοσύνη και αγάπη. Αρκεί όμως να συναντήσουμε κακία, επίκριση και έχθρα για να μετατραπεί η καλοσύνη μας στο αντίθετο συναίσθημα. Αυτό δείχνει την πλήρη αδυναμία μας μπροστά στο κακό και πρώτα απ’ όλα μπροστά στο κακό μέσα μας». π. Α. Ελτσιανίνωφ, Πνευματικά κεφάλαια. «Το να αναγνωρίσω στον άλλον το δικαίωμα να είναι αυτός που είναι κι όχι το ομοίωμά μου, είναι η πιο θεμελιώδης πράξη δικαιοσύνης». Αρχιεπ. Antony Bloom, Πορεία και συνάντηση. Στο βιβλίο του Φ. Ντοστογιέφσκι, Αδελφοί Καραμαζώφ, ο συγγραφέας μιλάει για τη νίκη της αγάπης πάνω στο μίσος μέσα από τα παρακάτω λόγια του στάρετς Ζωσιμά: «Μπροστά σε μερικές σκέψεις ο άνθρωπος στέκεται μπερδεμένος, ιδίως μπροστά στη θέα της ανθρώπινης αμαρτίας, και αναρωτιέται αν θα την πολεμήσει με βία ή με ταπεινή αγάπη. Πάντα ν’ αποφασίζεις: ‘Θα την πολεμήσω με ταπεινή αγάπη’. Αν αποφασίσεις πάνω σ’ αυτό μια για πάντα, μπορείς να κατακτήσεις ολόκληρο τον κόσμο. Η γεμάτη αγάπη ταπείνωση είναι μια τρομερή δύναμη: είναι το πιο δυνατό απ’ όλα τα πράγματα και δεν υπάρχει τίποτε άλλο σαν κι αυτή»

4 κακά, εμπόδια της σωτηρίας μας...

Υπάρχουν τέσσερα κακά και εάν ο άνθρωπος έχει ένα απ' αυτά ούτε να μετανοήσει μπορεί ούτε η προσευχή του να εισακουστεί από τον Θεό.

Πρώτο είναι η υπερηφάνεια.

Ο υπερήφανος νομίζει ότι ζει καλά, ότι η διαγωγή του αρέσει στον Θεό και στους ανθρώπους, ότι πολλοί ωφελούνται με την συναναστροφή του και ότι ταυτόχρονα απαλλάχτηκε από πολλές αμαρτίες. δεν κατοικεί ο θεός στον άνθρωπο που σκέπτεται έτσι.

Δεύτερο κακό η μνησικακία.

Εάν κάποιος μνησικακεί εναντίον οποιουδήποτε ανθρώπου, ακόμη και εναντίον εκείνου που τον τύφλωσε, τότε η προσευχή του δεν ανεβαίνει προς τον Θεό. Θα είναι πλάνη να πιστέψει πως θα ελεηθεί ή θα συγχωρηθεί ακόμη και αν αναστήσει νεκρούς.

Τρίτο κακό είναι η κατάκριση.

Εκείνος που κατακρίνει άνθρωπο αμαρτωλό, είναι κι' αυτός αξιοκατάκριτος, ακόμη και αν θαυματουργεί - μη κρίνετε και ου μη κριθείτε. Εξ άλλου πολλοί που ήσαν πριν ληστές και πόρνοι, έγιναν όσιοι και δίκαιοι. Μπορεί να είδαμε τις αμαρτίες τους, αλλά δεν αντιληφθήκαμε τις κρυφές αρετές τους και τους κρίναμε αδίκως

Τέταρτο κακό είναι η έλλειψη αγάπης.

Χωρίς αυτή, καθώς λέγει ο απόστολος, κι' αν ακόμη λαλήσουμε με αγγελικές γλώσσες κι' αν ορθοδοξουμε σε όλα κι αν μετακινούμε ορη κι αν δώσουμε τα υπάρχοντα μας στους φτωχούς κι αν μαρτυρήσουμε σε τίποτα δεν θα ωφεληθούμε.

Αββάς Αμωνάς

ΕΒΡΑΙΟΙ ΡΑΒΒΙΝΟΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Στους δρόμους της Ιερουσαλήμ, οθρησκευτικός πόλεμος για τα Χριστούγεννα έχει ήδη ξεσπάσει. Την περασμένη εβδομάδα, η οργάνωση "Lobby for Jewish Values" (Λόμπι για τις Ιουδαϊκές Αξίες) άρχισε να μοιράζει φυλλάδια με τα οποία καταδικάζει την εορτή των Χριστουγέννων και καλεί τους πολίτες να μποϊκοτάρουν τα εστιατόρια και τα ξενοδοχεία που πωλούν ή έχουν στολιστεί με χριστουγεννιάτικα δένδρα και άλλα "ανόητα" χριστιανικά σύμβολα.

Έχοντας την υποστήριξη Ραβίνων, και τον φαρισαϊσμό της αμερικανικής χριστιανικής δεξιάς, ο επικεφαλής της οργάνωσης Οφερ Κοέν δήλωσε στα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης, πως είναι ήδη έτοιμος προς δημοσίευση ένας κατάλογος με τα καταστήματα που έχουν χριστουγεννιάτικη διακόσμηση, καλώντας σε μποϋκοτάζ εναντίον τους, και - με μια μικρή βοήθεια από την Ιεροσολυμίτικη Ραββινία –να ανακαλέσει τα πιστοποιητικά ποιότητας (τήρησης των Εβραϊκών παραδοσιακών κανόνων διατροφής) των εν λόγω ξενοδοχείων και εστιατορίων.

Σύμφωνα με τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης, τα φυλλάδια που διανέμει το λόμπι για τις Εβραϊκές Αξίες αναφέρουν τα εξής:

«Οι πολίτες του Ισραήλ έχουν δώσει την ψυχή τους με την πάροδο των ετών, προκειμένου να παραμείνουν πιστοί στις αξίες της Τορά του Ισραήλ και να διατηρήσουν την εβραϊκή ταυτότητα. Και εσείς θα πρέπει να συνεχίσετε στην ίδια πορεία των παραδόσεων του εβραϊκού λαού και να μην παραδοθείτε στη γελοία ατμόσφαιρα του τέλους της κοσμικής χρονιά. Και σίγουρα μην βοηθάτε τις επιχειρήσεις που πωλούν ή αναρτούν ανόητα σύμβολα του χριστιανισμού».

Δεν είναι ωστόσο σαφές ποια ακριβώς θεωρούνται «ανόητα σύμβολα του χριστιανισμού», και πως η ανάρτηση και προβολή τους κατά τις ημέρες της εορτής των Χριστουγέννων μπορεί να οδηγήσει στην ανάκληση του πιστοποιητικού που βεβαιώνει για την εφαρμογή των εβραϊκών διατροφικών νόμων από τα εστιατόρια.

Είναι πραγματικά αναγκαίο για τους ραβίνους και διάφορα Εβραϊκά λόμπι να εκδίδουν ανόητους καταλόγους και να παίζουν το χαρτί της ανάκλησης του ειδικού πιστοποιητικού;

Το λόμπι για τις Εβραϊκές Αξίες και ο Αρχιραβίνος των Ιεροσολύμων λένε ότι τα Χριστούγεννα δεν είναι Κοσέρ (kosher). Αυτό αποκλείει τη σκηνή με την προσκύνηση των Μάγων και οτιδήποτε συνδέεται με την Γέννηση. Αλλά τι γίνεται με το παραδοσιακό χριστουγεννιάτικο δέντρο - μια ειδωλολατρική παράδοση- το οποίο οι φονταμενταλιστές Χριστιανοί απαγορεύουν; Θα πρέπει τα πεύκα να απαγορευτούν στο Ισραήλ; Τι γίνεται με Αϊ Βασίλη και τα ξωτικά του; Και τι γίνεται αν το χριστουγεννιάτικο δέντρο πιστοποιηθεί ως Κοσέρ;

Αξίζει να σημειωθεί πως στο Ισραήλ, δεν υπάρχει διάκριση ανάμεσα στη Συναγωγή και την Πολιτεία.Ποια θα είναι η κατάληξη;

«Ο κοσμικός, δυτικοποιημένος εορτασμός της εορτής των Χριστουγέννων – και οι προσπάθειες των ραβίνων να περιορίσουν το φαινόμενο - είναι ένα ακόμη από τα παράδοξα που αντιμετωπίζει το Ισραήλ», επισημαίνει ο Σάμιουελ Σκότ, ένας αμερικανός πρώην δημοσιογράφος ο οποίος σήμερα εργάζεται στο Ινστιτούτο Ρεφουά που εδρεύει στην πόλη των Ιεροσολύμων.

"Το Ισραηλινό κράτος θέλει να είναι δύο πράγματα: ένα εβραϊκό κράτος και ένα ελεύθερο, δημοκρατικό κράτος. Αλλά ποια είναι η λύση, όταν αυτές οι δύοανταγωνιστικές προτεραιότητες συγκρούονται; Εάν όλοι οι Ισραηλινοί αρχίσουν να εορτάζουν τα Χριστούγεννα (είτε ως χριστιανοί είτε ως μέλη μια εκκοσμικευμένης κοινωνίας), τότεαναμφισβήτητα θα πάψει να είναι ένα εβραϊκό κράτος. Αν, από την άλλη πλευρά , η κυβέρνηση απαγορεύσει στον καθένα να κάνει οτιδήποτε που σχετίζεται με την εορτή, τότε το Ισραήλ δεν θα είναι πλέον ένα ελεύθερο κράτος».

Είτε το εβραϊκό κράτος μετατρέπεται σε ένα έθνος υποστηρικτών των Χριστουγέννων είτε όχι, η σημερινή μάχη διεξάγεται στην Ιερουσαλήμ, μια πόλη με ένα χριστιανικό πληθυσμό που αγγίζει μόλις το δύο τοις εκατό και ο οποίος διαρκώς μειώνεται. Αυτό δεν είναι μόνο ένα μποϊκοτάζ των χριστιανικών συμβόλων,αλλά στρέφεται και κατά των Εβραίων που φροντίζουν για τις δεκάδες χιλιάδες των χριστιανών τουριστών που συρρέουν στους Αγίους Τόπους κάθε Δεκέμβριο."

Πηγή:http://hellenicrevenge.blogspot.com/2009/12/blog-post_3758.html

ΕΡΗΜΩΝΕΙ...ΤΟ ΠΑΤΡΙΚΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ

Ο Κωστής Παλαμάς θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές, με σημαντική συνεισφορά στην εξέλιξη και ανανέωση της νεοελληνικής ποίησης. Καταγωγή από Μεσολόγγι όμως γεννήθηκε στην Πάτρα το 1859. Μεγάλωσε τα πρώτα του παιδικά χρόνια, ώσπου πέθαναν και οι δύο του γονείς στην Πάτρα στην οδό Κορίνθου σε ένα μικρό σχετικά αλλά μεγαλοπρεπές σπίτι.

Το σπίτι αυτό που τόσο αγάπησε ο ποιητής και που το είχε συνδέσει με τον παιδικό του εαυτό σήμερα είναι κλειδαμπαρωμένο και δεν έχει ακόμη αξιοποιηθεί.

Χιλιάδες εκκλήσεις να γίνει σπίτι-μουσείο Κώστα Παλαμά σε μια προσπάθεια ανάδειξης της σύγχρονης πολιτισμικής μας κληρονομιάς, αλλά καμία ενέργεια δεν πραγματοποιείται.

Η ανάδειξή του δεν είναι μόνο λαϊκή απαίτηση αλλά μας εξέφρασε τα συναισθήματά του με το ποίημα του «Το σπίτι που γεννήθηκα».

Το σπίτι που γεννήθηκα κι ας το πατούν οι ξένοι

Στοιχειό είναι και μα προσκαλεί, ψυχή και με προσμένει

Το σπίτι που γεννήθηκα, ίδιο στην ίδια στράτα

Στα μάτια μου όλο υψώνεται, και μ' όλα του τα νιάτα

Το σπίτι ας του νοθέψανε το σχήμα και το χρώμα

Κι ανόθευτο κι αχάλαστο και με προσμένει ακόμα

Το σπίτι που γεννήθηκα κι ας το πατούν οι ξένοι

Στοιχειό και σαν απάτητο, με ζει και με προσμένει

Το σπίτι που γεννήθηκα κι ας το πατούν οι ξένοι

Στοιχείο είναι και με προσκαλεί, ψυχή και με προσμένει

Αυτοί οι στίχοι μαζί με την φωτογραφία του ποιητή είναι στην μεγάλη αφίσα όπως φαίνεται και στην εικόνα, μοναδικά απομεινάρια ενός μακρινού και παιδικού παρελθόντος. Απομεινάρια να μας θυμίζουν πως πέρασε από εκεί ο διάσημος ποιητής και ήταν ο τόπος που τόσο αγάπησε και ποτέ δεν λησμόνησε.

ΠΗΓΗ:http://paysanias.blogspot.com/2009/12/blog-post_20.html

ΔΗΛΗΤΗΡΙΑ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΜΑΣ

Νέο διατροφικό σκάνδαλο αποκαλύφθηκε από τους ελέγχους του Ενιαίου Φορέα Ελέγχου Τροφίμων (ΕΦΕΤ), σύμφωνα με το "Βήμα της Κυριακής".

Τέσσερις μεγάλες εταιρείες διακινούσαν μολυσμένα τρόφιμα και προϊόντα-μαϊμού στην αγορά θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία των καταναλωτών. Όπως αναφέρει η εφημερίδα, έχει στη διάθεσή της τα στοιχεία των εταιρειών και των ιδιοκτητών τους και περιμένει πρωτοβουλία των Αρχών για να τα δώσει στη δημοσιότητα.

Η πρώτη από αυτές είναι εταιρεία που προμήθευε την αγορά με σουσάμι και απασχολεί τις αρχές από το 2008, όταν στις αποθήκες της βρέθηκαν τόνοι σουσαμιού με περιττώματα τρωκτικών και σκύλων. Η συγκεκριμένη εταιρεία προμήθευε πρώτες ύλες σε μεγάλες βιομηχανίες αρτοπαρασκευασμάτων. Αν και μετά τους πρώτους ελέγχους η επιχείρηση σφραγίστηκε, μετά από λίγους μήνες εντοπίστηκαν σε αρτοβιομηχανία στη Βόρεια Ελλάδα σάκοι με σουσάμι από τη συγκεκριμένη εταιρεία.

Η δεύτερη υπόθεση, αφορά σε γαλακτοβιομηχανία της Κεντρικής Ελλάδας, η οποία μάλιστα έκανε και εξαγωγές, πουλώντας προϊόντα σε υψηλές τιμές ως δήθεν Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ). Στελέχη του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, μιλώντας στο "Βήμα", δήλωσαν ότι μετά από έλεγχο διαπιστώθηκε ότι όλα τα προϊόντα της εταιρείας ήταν νοθευμένα.

Η τρίτη υπόθεση αφορά σε κατάστημα μεγάλης αλυσίδας σούπερ μάρκετ, στα βόρεια προάστια της Αθήνας, στο οποίο τον Ιούνιο του 2007 είχε επιβληθεί πρόστιμο από τον ΕΦΕΤ ύψους 10.000 ευρώ και σήμερα προτείνεται νέο πρόστιμο 70.000 ευρώ για παραπλάνηση καταναλωτών, ανεπαρκείς συνθήκες υγιεινής και άλλα παραπτώματα. Σε καταστήματα της συγκεκριμένης αλυσίδας έχουν κατά καιρούς επιβληθεί πρόστιμα, για βρώμικες αποθήκες, όπου τα τρόφιμα συνυπήρχαν με σκουπίδια και για αλλοιωμένα προϊόντα που υποτίθεται ότι επρόκειτο να πεταχτούν.

Τέλος, η τέταρτη υπόθεση αφορά σε κατάστημα μεγάλης αλυσίδας σούπερ μάρκετ, στα ράφια του οποίου, μήνες μετά το σκάνδαλο με τα ορυκτέλαια, βρέθηκαν ποσότητες "εμπλουτισμένου" ηλιελαίου. Το περιστατικό αυτό δείχνει ότι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία τους, κάτι που είχε φανεί και το 2008, όταν ξέσπασε το σκάνδαλο με το μολυσμένο ηλιέλαιο.

Οι υποθέσεις αυτές έχουν φτάσει ήδη στο γραφείο της υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κας Κατερίνας Μπαρτζελή, η οποία τόνισε ότι θα εφαρμοστεί ο νόμος και προανήγγειλε αλλαγές στη λειτουργία του ΕΦΕΤ, ώστε να γίνει πιο αποτελεσματικός.

ΠΗΓΗ:http://www.news247.gr/a/4!113712

Αν η Τουρκία αποδεχόταν ένα Ανάν για τους Κούρδους

ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ, τον κτυπάς με τα δικά του όπλα. Πράγμα που η ανεπαρκής πολιτική ηγεσία ουδέποτε επιδίωξε. Ένας καλός φίλος των Ελλήνων, ο Μάρκους Τέμπλαρ, κοινοποίησε από καιρό σε πολλούς Έλληνες αποδέκτες, ένα κείμενό του, που στηρίζεται στην υπόθεση, τι θα συνέβαινε στην Τουρκία αν ένα σχέδιο τύπου Ανάν προωθείτο για την επίλυση του Κουρδικού (η Τουρκία λέγει ότι έκανε το καθήκον της, υποστηρίζοντας το σχέδιο Ανάν για το Κυπριακό). Ο Τέμπλαρ γράφει:
«Μετά από συμφωνία των δύο κυριότερων κοινοτήτων της Τουρκίας (Κουρδικής και Τουρκικής), η παρούσα πολιτεία (Τουρκική Δημοκρατία) παύει να υφίσταται, εφ’ όσον οι πολίτες της Τουρκικής Δημοκρατίας εγκρίνουν (σε χωριστά δημοψηφίσματα ανά κοινότητα) τη νέα πολιτεία. Αμέσως μετά την έγκριση της νέας ρύθμισης, η καινούργια πολιτεία είναι πραγματικότητα. Δεν υπάρχει δυνατότητα (μελλοντικής) επιστροφής στο παλιό καθεστώς, ακόμη και αν οι πλειοψηφίες στην Τουρκική και στην Κουρδική περιοχή ψηφίσουν με μεγάλη πλειοψηφία ότι το επιθυμούν. Σύμφωνα με τις πρόνοιες του Σχεδίου, η Τουρκία μετατρέπεται σε διζωνική και δικοινοτική ομόσπονδη πολιτεία, στην οποία το 37% της γης μεταβιβάζεται στη νέα κυβέρνηση των Κούρδων. Η νέα ομόσπονδη πολιτεία παίρνει το όνομα "Ενωμένη Τουρκική Δημοκρατία", και σύμφωνα με το νέο Σύνταγμα, οι δύο κύριες εθνικές ομάδες (Τουρκική και Κουρδική) έχουν ίση εκπροσώπηση στη νέα προτεινόμενη Γερουσία, ανεξάρτητα από την πληθυσμιακή τους σύνθεση. Σύμφωνα με τη διάταξη αυτή, η υφιστάμενη πολιτεία παύει να υπάρχει.
»Το Ανώτατο Δικαστήριο αποτελείται από ίσο αριθμό Κούρδων (18% του πληθυσμού) και Τούρκων (80% του πληθυσμού) δικαστών, συν τρεις ξένους δικαστές. Εφ’ όσον δεν υπάρχει ιεραρχία νόμων, η ομοσπονδία είναι στην ουσία συνομοσπονδία, στην οποία οι συνιστώσες πολιτείες είναι η πηγή των νόμων για την κεντρική εξουσία και όχι το αντίστροφο! Οι Κουρδικοί και Τουρκικοί πληθυσμοί θα μεταναστεύσουν ο κάθε ένας στη σχετική περιοχή του. Επιβάλλονται χρονικοί περιορισμοί στο δικαίωμα της ελεύθερης και μόνιμης εγκατάστασης Τούρκων πίσω στα σπίτια και τις περιουσίες τους στην Κουρδική Συνιστώσα Πολιτεία. Οι Κούρδοι δεν υπόκεινται σε αντίστοιχους περιορισμούς. Όσοι Τούρκοι επιλέξουν να ζήσουν στα παλιά σπίτια τους στην περιοχή υπό Κουρδική διοίκηση, δεν έχουν καθόλου πολιτικά δικαιώματα, διότι μόνον οι Κούρδοι έχουν δικαίωμα εκλογής των πολιτικών εκπροσώπων της Κουρδικής Συνιστώσας Πολιτείας. Επιπλέον, στους Τούρκους που θα παραμείνουν στις περιοχές υπό Κουρδική διοίκηση, δεν θα επιτραπεί ποτέ να αποτελέσουν πέραν του 6% του πληθυσμού οποιουδήποτε χωριού.
»Με αυτό τον τρόπο, οι Τούρκοι εμποδίζονται από του να έχουν τα δικά τους σχολεία, και ακόμη να τεκνοποιήσουν αφού φτάσουν πληθυσμιακά στο όριο αυτό! Η οικονομία της νέας ομοσπονδιακής Τουρκίας είναι ξεχωριστή ανά πολιτεία, χωρίς κοινή δημοσιονομική και νομισματική πολιτική. Επιπλέον, οι Τουρκικές επιχειρήσεις δεν επιτρέπεται να επενδύσουν στην Κουρδική Συνιστώσα Πολιτεία, και ενώ οι ανωτέρω διατάξεις είναι ευεργετικές για τους Κούρδους, ο Τούρκος φορολογούμενος τελικά θα πληρώσει όλες τις τροποποιήσεις, ρυθμίσεις και μετατροπές στη νέα ομόσπονδη δημοκρατία, επειδή τα Ηνωμένα Έθνη θεωρούν ότι στις προηγούμενες δεκαετίες οι Κούρδοι υπέστησαν τα πάνδεινα και πρέπει να αποζημιωθούν. Τέλος, οι Τούρκοι πολίτες δεν δύνανται να κινήσουν οποιεσδήποτε αγωγές και παράπονα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο σε σχέση με τις όποιες απώλειες περιουσίας και εισοδήματος εξ αιτίας της εφαρμογής του Σχεδίου». Τα σχόλια, δικά σας.
ΠΗΓΗ:http://www.sigmalive.com/simerini/columns/antistaseis/221581

ΓΛΥΤΩΣΕ ΜΕ ΜΠΟΥΝΙΕΣ ΑΠΟ ΚΑΡΧΑΡΙΑ

Ο 25χρονος Ντιν Μπρούγκαμ, ο οποίος έκανε υποβρύχιο ψάρεμα, ήρθε αντιμέτωπος με ένα καρχαρία που του επιτέθηκε και ευτυχώς γλύτωσε. Πάλεψε μαζί του και τον γρονθοκόπησε, αντιδρώντας άμεσα, κάτι που αποδείχθηκε σωτήριο για την ζωή του.

Όπως δήλωσε ο Μπρούγκαμ που νοσηλεύεται στο νοσοκομείο με τραύματα στα πόδια, αφού προηγουμένως είχε υποβληθεί σε εγχείρηση: “Με άρπαξε και δεν με άφηνε με τίποτα. Του έριχνα γροθιές στο στόμα και έτσι με άφησε”.

Επειδή έχουν ξεκινήσει οι ασυνήθιστα μεγάλες θερμοκρασίες στην Νότια Αυστραλία, άρχισαν και νωρίς οι περιπολίες από ψηλά, με αεροπλάνα, προκειμένου να εντοπίσουν τυχόν καρχαρίες. Πιθανότατα στις υψηλές θερμοκρασίες η εμφάνιση καρχαριών στην περιοχή αυξάνεται.

ΠΗΓΗ: http://i-diadromi.blogspot.com/2009/12/blog-post_1443.html

ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΑΓΟΡΑΣΟΥΝ

Βρώμικο πόλεμο κατά της χώρας μας κάνουν οι τούρκοι με όλα τα μέσα.

Αυτή τη φορά, επιστράτευσαν τουρκικούς «επιχειρηματικούς» ομίλους, που δήθεν επιθυμούννα «επεκτείνουν» τις δραστηριότητές τους στην Ελλάδα. Όλα τα είχαμε... Βέβαια, χρησιμοποιούν τον τύπο της... γείτονος για να δημιουργήσουν το κατάλληλο «κλίμα».

Σύμφωνα με άρθρο της εφημερίδας "Ραντικάλ" και τίτλο «Μήπως ήρθε η ώρα να αγοράσουμε ελληνικές τράπεζες;» ο αρθρογράφος της εφημερίδας Μαφχί Εγιλμέζ (ο οποίος είναι και μέλος του ΔΣ της τουρκικής τράπεζας Garanti Bankasi, που ανήκει στον τουρκικό επιχειρηματικό όμιλο Dogus και πλέον και στον αμερικανικό όμιλο General Electric Consumer Finance), αναφέρει πως η κρίση επηρέασε περισσότερο την Ελλάδα απ' ό,τι την Τουρκία και στη χώρα μας δημιουργήθηκαν «ευκαιρίες».

Επίσης αναφέρεται ότι «η Ελλάδα είναι σε καλύτερη θέση από την Τουρκία στον πληθωρισμό και στην ανεργία και σε χειρότερη στο έλλειμμα, στο δημόσιο χρέος και στο έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών. Είναι ωφέλιμο, οι επιχειρηματίες μας να παρακολουθούν από κοντά την κατάσταση των τραπεζών και των επιχειρήσεων στην Ελλάδα,ακόμη και στην Ουγγαρία, στην Ισπανία και στην Πορτογαλία. Θα πρέπει να έχουμε μάθει τις ευκαιρίες που δημιουργεί η κρίση όταν αυτοί αγόραζαν τις τράπεζές μας ή γίνονταν συνέταιροι. Ίσως να έχει έλθει η ώρα η κίνηση κεφαλαίου να γίνει και λίγο από μας προς αυτούς».

Καιρός λοιπόν οι αρμόδιοι στην Αθήνα να ξυπνήσουν.

Ήδη, σε νησιά όπως η Κως, λίγα ακίνητα-φιλέτα ανήκουν πια σε Έλληνες και πολλά σε Τούρκους επιχειρηματίες... 

Και όσοι δεν αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο, ας σκεφτούν γιατί οι ξένοι δεν μπορούν να αγοράσουν γη στη Τουρκία.

Τούρκοι επενδυτές θα πρέπει να αδράξουν την ευκαιρία που δημιουργούνται από την κρίση στην Ελλάδα και να επενδύσουν στη χώρα, είπε Selim Egeli, "Ακριβώς όπως δραστηριοποιήθηκαν οι Ελληνικές Τράπεζες στην τουρκική αγορά, τώρα είναι η σειρά των τουρκικών τραπεζών να κάνουν το ίδιο," είπε ο Egeli.

"Υπάρχει μια γενική αντίληψη ότι η κρίση αυξήθηκε γρήγορα και σε ακραίο επίπεδο. Ωστόσο, αν σας ρωτήσω εγώ αν στην Ελλάδα θα λάβουν παρόμοια μέτρα με αυτά που η Τουρκία έλαβε τη διάρκεια του 2001 κατά την τραπεζική κρίση για την μείωση του ελλείματος.

Εάν η Τουρκία αποφασίσει να αυξήσει τις εξαγωγές της προς την Ελλάδα 5 τοις εκατό, το επίπεδο των εξαγωγών της χώρας μας στην Ελλάδα, η οποία ανέρχεται σε 3,5 έως $ 4 δισεκατομμύρια δολάρια τώρα , θα ανέλθει σε ετήσια 8 δισεκατομμύρια δολάρια", είπε ο Egeli. "Πιστεύω ότι μπορούμε να επιτύχουμε αυτό το ποσοστό σε ενάμιση χρόνο".

Όταν πρόκειται για την χρηματοδότηση ενός βιομηχανικού κλάδου, ο Egeli είπε: "Οι τουρκικές τράπεζες μπορούν να αποκτήσουν μερίδιο στην Ελλάδα ή με τη σύναψη εταιρικών σχέσεων ή με την αύξηση των εργασιών τους στην αγορά".

"Στον τουρισμό, ενώνοντας τις δυνάμεις, οι δύο χώρες θα μπορούσαν να επωφεληθούν πολύ περισσότερο από ότι στη βιομηχανία. Εκτύπωση από κοινού για τη διανομή φυλλαδίων σε τουρίστες είναι ένας τρόπος να το κάνουμε αυτό", σύμφωνα με τον Egeli.

Πηγή:http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/12/blog-post_1947.html