Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΕΙΣΜΟΙ

Θυμηθείτε, αδελφέ Θ., συνέχισε ο Ησυχαστής, τι άμεση ανταπόκριση βρήκε ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, στις ψυχές των πιστών, ύστερα από ένα καταστροφικό σεισμό που έγινε στην Αντιόχεια, όταν ακόμα ήταν απλός πρεσβύτερος.
Ο σεισμός προκάλεσε έντονο φόβο.
Κι επειδή οι χριστιανοί είχαν πίστη στο Θεό απέδωσαν τον σεισμό στις αμαρτίες τους, μετανοήσαν και ζήτησαν συγχώρεση από τον φιλάνθρωπο Κύριο.
Σ` αυτήν την ψυχική κατάσταση, ο Χρυσόστομος, ξεφώνισε τον γνωστό λόγο του «Μετά τον σεισμό» και τα λόγια του έπεφταν σαν δροσερή βροχή στην διψασμένη γη της καρδιάς τους. Βέβαια υπήρχαν και τότε αυτοί που ακολουθούσαν τα σατανικά θελήματα.


Αλλά αυτοί ήταν λίγοι.


Οι πολλή έκαναν ευχαριστήριες αγρυπνίες στις εκκλησίες, έψαλλαν και ευχαριστούσαν τον κύριο εν μετάνοια, τόσο, ώστε ο άγιος πατέρας να τους λέει, ότι και αυτοί καθαρίστηκαν με την ευωδιά των προσευχών τους από τους σπίλους της αμαρτίας.
Και στη συνεχεία τους λέει καθαρά κάτι που θα πρέπει όλοι μας να το γνωρίζουμε.


«σας είπα και χτες ότι είναι μεγάλο το κέρδος από τους σεισμούς. Είδατε φιλανθρωπία του Παντοδύναμου, που σείει την πόλη και στερεώνει το νου στην πίστη; Σαλεύει τα θεμέλια της και σταθεροποιεί στο αγαθό τα φρονήματα;
Ερειπώνει την πόλη και δυναμώνει την προαίρεση στο καλό;
Καταλάβατε την φιλανθρωπία του Θεού. Έσεισε λίγο ( την πόλη ) και την στερέωσε για πάντα στην πίστη.
Ο σεισμός κράτησε δυο μέρες, αλλά η ευλάβεια σας πρέπει να μένει σ; όλη την ζωή σας.
Λυπηθήκατε λίγο, αλλά ριζωθήκατε παντοτινά στην ευσέβεια……».


Και αφού ο θειος διδάσκαλος απαριθμεί τα καλά που προκάλεσε ο σεισμός με την μετάνοια που έδειξαν οι χριστιανοί της Αντιόχειας τους λέει. «Σταθεροποιήσατε την πόλη για να σταματήσετε την Οργη του Θεού. Εγώ όμως χαίρομαι όχι γιατι στάθηκε με τις προσευχές σας και οι ψαλμωδίες σας έγιναν θεμέλια της πόλεως. Από πάνω ήλθε η Οργη και από κάτω ανέβαινε η ικεσία σας.
Ανοίχτηκαν οι ουρανοί και κατέβηκε βαριά η απόφαση του Θεού και το σπαθί είναι έτοιμο, ακονισμένο.
Η πόλη θα κατεδαφίζονταν, γιατι η Οργη ήταν αδυσώπητη.
Αλλά είχαμε ανάγκη μονάχα από μετάνοια, από δάκρια από στεναγμούς κι έτσι οι απειλές του Θεού ανεστάλησαν.
Ο Θεός είχε αποφασίσει την καταστροφή, αλλά σεις με τις προσευχές και την μετάνοια σας δυσωπήσατε τον Θεό.
Γι` αυτό δεν θα κάνει λάθος κανείς αν σας πει ότι είστε οι σωτήρες της πόλεως……».


Τελειώνοντας την ομιλία του ο θεοφώτιστος πρεσβύτερος, συνέχισε ο Γέροντας, εισάγει την αιτία του σεισμού, που στην εποχή μας έχει βέβαια διαφοροποιηθεί. Δηλαδή θεωρεί τους πλούσιους σαν πρόκληση στο Θεό, ενώ σήμερα συντελεστές είναι οι πολλοί.


Αν κανείς ρωτηθεί, γιατι σείστηκε η πόλη, έστω και αν αυτός δεν απαντήσει, όμως είναι γενικό παραδεκτό, ότι σείστηκε για τις αμαρτίες, για την πλεονεξίες, για τις αδικίες, για τις παρανομίες, για τις υπερηφάνειες, για τις ηδονές, για τις απάτες.
Αλλά ποιων; Των πλουσίων.
Αν πάλι ρωτηθεί κάνεις, από τι σταμάτησαν οι σεισμοί;
Είναι φανερό, από τις ψαλμωδίες, τις προσευχές, τις αγρυπνίες. Και από ποιους; Από τους φτωχούς…».
Όπως σωστά είπατε άγιε πάτερ, παρατήρησα, σήμερα έχουμε μια διαφοροποίηση. Οι αναλογίες στις κοινωνικές τάξεις δεν είναι οι ίδιες της εποχής του Χρυσοστόμου.
Τώρα δεν έχουμε πλούσιους και φτωχούς χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν.
Δυστυχώς στην εποχή μας οι πολλή έχουν την δυνατότητα για όλες τις αμαρτίες, που ονομαστικά ανέφερε ο δάσκαλος της εκκλησίας.
Αλλά και η δομή του κοινωνικού βίου είναι τόσο διαφορετική σήμερα, που ο μέγας ιεροκήρυκας δεν θα θεωρούσε σαν αμαρτωλούς μονάχα τους πλούσιους, αλλά όλους εκείνους που μετέχουν στα «αγαθά» του πολιτισμού μας. Και είναι τόσο εκτεταμένη και τόσο γυμνά αναίσχυντη η σημερινή πρόκληση, προς την αγαθότητα του Θεού, που δεν θα μπορούσαν καν να υποπτευθούν και να φανταστούν χριστιανοί των περασμένων αιώνων…..