"ΡΟΥΣΦΕΤ ΑΓΑΣ"

Είναι γεγονός ότι, όπως κάποιος δεν μπορεί να κατηγορήσει τις καλές προθέσεις μιας κυβέρνησης για αλλαγές και μεταρυθμίσεις, άλλο τόσο δεν μπορεί και να τις εκθειάζει.

Στην πολιτική, ως γνωστό, όλα -ή τουλάχιστον σχεδόν όλα-, κρίνονται όχι εκ των προθέσεων αλλά εκ του αποτελέσματος. Με τη λογική αυτή η πρόσληψη των γενικών γραμματέων στα Υπουργεία φαίνεται να αναγορεύεται προς στιγμήν σε "προεδρική" ή αν μη τι άλλο σε κομματική υπόθεση.

Θα αντιτάξει κάποιος -και πολύ δίκαια,- ότι το εκάστοτε υπουργείο δεν μπορεί να έχει γραμματέα που δεν τον γνωρίζει ο υπουργός. Βεβαίως! Όμως γιατί για τον αυτονόητο αυτό κανόνα διοικητικής και πολιτικής πρακτικής να κινητοποιηθεί όλη η χώρα και να αποστείλει τόσες χιλιάδες βιογραφικά;

Σε μια χώρα που διοικείται αλλά και στηρίζεται επι πολλές δεκαετίες στις πελατειακές σχέσεις, εκείνο που πρέπει να αλλάξει είναι η δυσοσμία της αναξιοκρατίας των μανδαρίνων.

Για να συμβεί όμως αυτό απαιτείται να κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι, τόσο, που ίσως να ξεπερνά τα όρια όχι μίας, αλλά αρκετών κυβερνητικών θητειών.